To nie jest Unia, do której wchodziliśmy, więc skoro już taka nie jest, to wyjdźmy z niej. Proste. Tak samo, jak rozwiedlibyśmy się z naszą starą żoną, bo przecież się zmieniła od czasu ślubu – teraz tylko zrzędzi, krytykuje, nic jej się nie podoba. I coraz mniej atrakcyjna przecież jest.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby ktoś nas, Polaków, uczył praworządności, w szczególności Malta, Rumunia, Bułgaria, Niemcy, Francja 20 innych państw. To my przecież powinniśmy w TVP ustalać standardy praworządności, a wszyscy inni powinni się dostosować. A jeżeli nie potrafią dorównać naszym standardom, to niech opuszczą Unię, my sobie tu doskonale poradzimy razem w Węgrami.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby jakaś Francja będąca kolebką jakiejś tam nowoczesnej demokracji, uczyła nas standardów demokratycznych. To my przecież obaliliśmy komunizm i zbudowaliśmy modelową demokrację – bez wysokich standardów demokratycznych PiS nigdy by przecież nie wygrał wyborów.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby rządziła nami unijna Oligarchia – mamy własną, która dużo lepiej wie, jak zarabiać pieniądze: maseczki od instruktora narciarstwa, respiratory od garażowej firmy, SKOKi, Get Back – Ci unijni oligarchowie to harcerzyki są.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby jakiś unijny urzędniczyna mówił nam jak mamy żyć – od tego mamy przecież PiS.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby szantażowano nas pieniędzmi – kiedyś też mieliśmy drogi – mogliśmy sobie spokojnie jechać z Gdańska do Warszawy przez 6 godzin, kontemplując uroki polskiej przyrody.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby Niemiec pluł nam w twarz, wykupował za bezcen polską ziemię, czy przejmował za darmo polskie zakłady pracy – na takiej np. Ukrainie, w Turkmenistanie, czy Białorusi wszystko jest w rękach rodzimych biznesmenów – można? Można.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby nam mówiono, jak mają wyglądać nasze sądy – już dawno mieliśmy nieugiętych sędziów, którzy wiedzieli, że np. spekulanta handlującego na lewo mięsem, należy skazać na karę śmierci.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby ktoś nam mówił, co to są niezależne media – my już dawno mieliśmy za prezenterów wiadomości najwyższych rangą generałów, którzy z poświęceniem pilnowali, aby wszystkie przekazywane informacje były jak najbardziej rzetelne.

Nie po to wchodziliśmy do Unii, żeby ktoś nas pouczał o tolerancji, lgbt czy imigrantach – my już dawno temu potrafiliśmy gościć biednych radzieckich żołnierzy, a na szefa partii rządzącej wybraliśmy krypto – geja.

Historia zatacza koło, możemy zaśpiewać część refrenu: „ale to już było…”.

„To nie jest Unia, do której wchodziliśmy, to nie jest Unia, która ma przed sobą przyszłość” – dla mnie powiało grozą, to powiedział premier naszego kraju – to jest przygotowanie gruntu pod nasze wyjście z Unii Europejskiej.

To powiedział człowiek, który żeby przygotować grunt pod wybory, powiedział: „koronawirus jest w odwrocie, nie ma się czego bać”.

Obudź się Polsko.

Mi będzie lepiej, jak Tobie będzie gorzej

Ludzie sukcesu to na pewno są jacyś złodzieje, oszuści, ślizgacze, trafiło im się jak ślepej kurze ziarno.

Zazdrościmy im, zawiścimy, wręcz nienawidzimy ich. Najlepiej, jakby sportkało ich jakieś nieszczęście tak, żeby wszystko stracili.

W Rosji, jeśli komuś się coś uda, mówią o nim: вот молодец (wot maładiec), co znaczy… No właśnie, co to znaczy? Jakimi słowami określamy ludzi sukcesu w Polsce? Nie znam.

Kiedyś mówiło się np.: zuch, chwat. A teraz nawet brak takiego określenia w nowomowie.

O czym to świadczy? Ano chyba o tym, że nie umiemy się cieszyć z czyjegoś sukcesu, o tym, jak bardzo zmieniła się nasza rzeczywistość i nasze postrzeganie świata w ciągu ostatnich 30 – 40 lat. Z jednej strony otwarcie się nieograniczonych horyzontów i możliwości, z drugiej strony, ogromna rzesza ludzi, którzy sobie z tym nie radzą, a winą za swoje niepowodzenia obarczają wszystkich dookoła. A sukces to zwykle efekt mieszanki: ciężkiej pracy, zdolności, predyspozycji, inteligencji, szczęścia. Ale bez ciężkiej pracy nie ma sukcesu, albo jest on niemożliwy do utrzymania na dłuższą metę. I dlatego, ja bardzo szanuję i podziwiam ludzi sukcesu, bo wiem ile ich to pracy kosztuje.

Niestety większość ludzi tego nie rozumie.

Ostatnie lata to dynamiczny rozwój sieci społecznościowych, portali, na których każdy może się wypowiedzieć. Chociaż nie każdy powinien. Internet daje poczucie kompletnej bezkarności i anonimowości. I przez to wyzwala najgorsze, drzemiące w nas instynkty: hejtujemy, wyzywamy, poniewieramy, obrażamy, wyśmiewamy. Ja wychowałem się w czasach, kiedy na jednej ulicy był dostępny tylko jeden telefon stacjonarny. Nie było internetu, komórek, komunikatorów. Żeby coś komuś powiedzieć, trzeba było się z nim spotkać. A wtedy trzeba było uważać co się mówi, bo można było od razu dostać w mordę.

Żeby ktoś chciał cię wysłuchać, pozwolić ci coś publicznie skomentować , poprosić cię o napisanie czegoś, to musiałeś mieć coś do powiedzenia: musiałeś być dziennikarzem, naukowcem, znanym podróżnikiem, osobą wykształconą w danym kierunku.

Dzisiaj każdy może wszystko, jest wolność słowa, nie ma cenzury, są możliwości docierania do szerokich mas ludzi. I nieważne jest czy masz coś do powiedzenia, czy jesteś inteligentny, czy jesteś wykształcony, piszesz a inni cię czytają. I często powtarzają te twoje głupoty. Powtarzają, bo nie potrafią oddzielić wiedzy szkodliwej od pożytecznej, nauki od szarlatanerii, fake newsów od faktów. I niestety, tu tworzy się błędne koło: ludzie uwsteczniają się, bo korzystają z ogólnodostępnych fałszywych informacji – ta fałszywa wiedza wypiera prawdziwą wiedzę, a społeczeństwo staje się głupsze i głupsze.

Zanim przejdę do sedna, chciałbym poruszyć jeszcze jedno zagadnienie, otóż my, Polacy, uważamy, że wszyscy jesteśmy równi. Nie, nie jesteśmy. Nigdy nie byliśmy, ale zawsze uważaliśmy, że jesteśmy – efektem tego było sławetne Liberum Veto, które doprowadziło do rozbiorów Polski. W każdym społeczeństwie jest pewna hierarchia. W większości społeczeństw ludzie znają swoje miejsce w hierarchi i przyjmują je z godnością. Kiedy jestem na południu Europy, wchodzę do restauracji i widzę kelnerów, którzy są szczęśliwi, że wykonują tą ciężką pracę, są szczęśliwi, że mogą cię nakarmić, że mogą cię gościć. Ludzie tam są dumni z tego, że są kelnerami, sprzedawcami, kasjerami. Są mili i uśmiechnięci, mają swoje miejsce na Ziemi.

Mam wrażenie, że w Polsce, większość ludzi uważa się za ważniejszych, niż są w rzeczywistości i dlatego właśnie mamy w sobie tyle nienawiści, jesteśmy tacy niemili dla siebie, tak mało jest uśmiechu wkoło – bo ci ludzie są głęboko nieszczęśliwi, rozbujałe ambicje i ego, a narzedzi do osiągnięcia sukcesu, do bycia tym, kim się chciałoby być, brak. I to jest frustrujące: z jednej strony chciałbyś, żeby wszyscy postrzegali cię jak księcia z bajki, z drugiej strony wiesz, że po prostu nie masz zdolności, inteligencji i jesteś za leniwy – wciąż jednak oczekujesz, że będą cie traktowali, jak tego księcia. A nie traktują.

„Weźcie już nie podniecajcie się tym Lewym, jest dobry, ale nigdy nie był najlepszy… A Polaczki nagle wywyższają go jak Boga…”, „Pajac na wakacjach…medialnie być musi…dzień bez lewusa dniem straconym”, „Walić reprezentacje byle kasa w klubie się zgadzała”, „Niech jeszcze tylko obywatelstwo zmieni i będzie git”  – tak, to o Robercie Lewandowskim. „Z gustami się nie dyskutuje, ale moim zdaniem to ładne są tylko pieniądze, które w siebie inwestuje” – to o jego żonie. A można było: „fajnie, że nareszcie mamy światowej klasy piłkarza, super, że mu się udało”, „niech gra jak najdłużej, jestem z niego dumny, jestem dumny, że jest Polakiem, „Ale ma fajną żonę, jest taka wysportowana i naturalna, życzę im szczęścia”.

„UFC zweryfikuje umiejętności Gamera”, „Gamer będzie miał pierwszą porażkę…”, „Się okaże”, „Gamer tak naprawdę zaczyna z czystą kartą a jego 17:0 w tej chwili nie mają większego znaczenia”, „…do pierwszej piątki nie ma podjazdu…” – tak, to o Mateuszu Gamrocie, Polaku, który właśnie podpisał kontrakt z najmocniejszą na świecie federacją MMA. A można było: „Super, fajnie, kolejny Polak w UFC, brawo”, „Powodzenia, idziesz po pas”, „Pokaż im tam, jak walczą Polacy”.

Tak naprawdę, jeśli niczego w życiu nie osiągnąłeś, to twoje zdanie nikogo nie interesuje, bo nie masz nic do powiedzenia.

Niestety z powodów opisanych wyżej, większość ludzi tego nie rozumie i wylewa swoje frustracje w internetach kontynuując niechlubne narodowe tradycje.

My, Polacy, nie potrafimy być razem, nie potrafimy się zjednoczyć, nie potrafimy być dumni, że jesteśmy Polakami, nie potrafimy cieszyć się szczęściem innych, nie potrafimy docenić pracy, którą niektórzy wkładają w swój sukces, nie potrafimy szanować autorytetów. Nie potrafimy wyciągnąć wniosków z naszej historii. Ale to już było…..

Jestem prawdziwym facetem.

Czyli kim? Zapytacie.

Prawdziwy facet nie wychowuje dzieci. Prawdziwy facet wskazuje im drogę całym sobą.

Prawdziwy facet nie musi przyznawać się do błędu. On zakasuje rękawy i go naprawia.

Prawdziwy facet odchodzi od kobiety, zamykając raz na zawsze ten rozdział życia. Nigdy nie mści się na niej. Kiedyś przecież ją kochał, a ślub, jeżeli był błędem, to był jego błędem.

Prawdziwy facet rozwodzi się z kobietą, a nie ze swoimi dziećmi.

Prawdziwy facet nie potrzebuje garnituru, żeby inni go szanowali.

Prawdziwy facet nie robi kobiecie awantur, scen zazdrości, nie śledzi jej, nie bije jej. On jest silny i nie musi sobie tej siły udowadniać poprzez poniżanie słabszej na ogół kobiety.

Prawdziwy facet zawsze walczy o dobro swojej rodziny. Dla niego rodzina jest wartością nadrzędną.

Prawdziwy facet jest wojownikiem – woli wejść komuś w drogę, niż w tyłek.

Prawdziwy facet nie musi przedłużać sobie penisa super samochodem, zegarkiem, czy wypchanym portfelem. Wszyscy i tak wiedzą kim jest.

Prawdziwy facet to ten, którego poznasz po czynach, nie po słowach.

Prawdziwy facet płaci alimenty i dba o to, żeby jego dzieci miały wszystko co najlepsze.

Prawdziwy facet nie musi umieć wymienić żarówki. Ale musi zarobić na to, aby w domu było światło i wymieniona żarówka.

Prawdziwy facet nie musi kolekcjonować kobiet, aby potwierdzić swoją wartość. On kolekcjonuje projekty, medale, szczyty górskie, dystanse, rekordy.

Prawdziwy facet kocha i szanuje swoją kobietę. To jego kobieta tak naprawdę jest świadectwem jego męskości.

Wojny, niewolnictwo, handel ludźmi, gwałty, biczowanie – to są fakty. Co prawda zdarzało się to na całym świecie, ale nasza kultura, kultura europejska, wyniosła te haniebne czyny na szczyty zła. Tak, to było zło w czystej postaci. Zło zaplanowane i popełniane przez złych i okrutnych białych Europejczyków wyzutych z człowieczeństwa. Zło popełniane na czarnej ludności Afryki.

Dlaczego akurat na nich?

Ludzie w Afryce żyli sobie spokojnie w zgodzie z naturą, nie toczyli żadnych wielkich wojen. Z racji klimatu nie musieli nigdy myśleć o rozwoju: nie musieli budować domów, aby schronić się przed zimą, nie musieli zbierać zapasów żywności ani drewna na opał. Nie potrzebowali postępu, aby poprawić jakość życia, gdyż ich życie było wystarczająco dobre.

A jak się ktoś nie rozwija, to się cofa.

Biała ludność zamieszkująca Europę zawsze musiała się martwić: co będzie zimą, jak przeżyć. Potrzebowała coraz to lepszych rozwiązań: budowli, ogrzewania, systemu przechowywania żywności. A wiadomo, że potrzeba, jest matką wynalazku. I tak, biali ludzie ciągle musieli coś wymyślać, żeby poprawić standard życia. Musieli wymyślać, tym bardziej, że do rozwoju potrzebne były surowce, a tych na ograniczonym terenie Europy, ciągle brakowało. Dodatkowym problemem dużej ilości ludności zamieszkującej ograniczony teren była potrzeba dobrej organizacji – co Europejczycy opanowali do perfekcji.

Kiedy zaczęło brakować surowców, terenów i rąk do pracy, rozpoczęły się wojny.

W okresie średniowiecza, nastąpił bardzo dynamiczny rozwój Europy i nawet wojny wewnątrz Europy, nie były w stanie zapewnić środków i zasobów dla dalszego rozwoju.

Rozpoczęła się ekspansja poza Europą.

Rdzenna ludność Afryki, obu Ameryk, Karaibów, żyjąca zgodnie z naturą, zderzyła się z dobrze zorganizowaną armią białych Europejczyków, dobrze zorganizowanych i zaprawionych w wojnach.

Na nowo zdobytych terenach potrzebne były ręce do pracy – niestety panujące tam warunki klimatyczne były nie do zniesienia dla białych, głównie z uwagi na wysokie temperatury i wilgotność.

I wtedy biali wpadli na szatański pomysł: sprowadzimy pracowników z Afryki. Ale żeby łatwiej się rozwijać, zrobimy z nich niewolników, podludzi.

Tak też zrobili. I dzięki temu nastąpiła złota era rozwoju Europy, a pośrednio i całego świata.

Biedna i zacofana Afryka, była coraz biedniejsza i umęczona, a bogata i rozwinięta Europa, coraz bogatsza.

Biali, porywając, zabijając, katując, gwałcąc i wykorzystując czarnych, podeszli do sprawy w następujący sposób: cel uświęca środki.

Przepraszam, trochę tu uogólniłem, już doprecyzowuję: biali, znaczy: Hiszpanie, Holendrzy, Francuzi, Portugalczycy, Anglicy, a później Niemcy i Amerykanie.

To oni zgotowali Afryce ten los.

To oni: robili z ludzi niewolników, gwałcili, zabijali, kradli, napadali, oszukiwali.

To oni czerpali korzyści z upodlenia i niewolniczej pracy czarnych.

To oni rozwijali się i bogacili przez wieki.

To oni są tam, gdzie są dzięki bezkresnej ludzkiej krzywdzie.

To oni traktowali czarnych jako podludzi.

To oni stworzyli i wdrożyli pojęcie rasizmu.

To oni przez wieki byli rasistami z krwi i kości.

To oni powinni oddać to co ukradli Afryce i rdzennej ludności obu Ameryk.

To oni powinni przepraszać do końca świata, za cale zło, które popełnili.

Nie my: Polacy, Czesi czy Rosjanie.

Pozwólmy im na to, mało tego, zmuszajmy ich do tego. Niech płacą swoje rachunki z czasów kolonializmu.

I niech nie wymagają tego od nas – my, Polacy, nie jesteśmy nikomu nic winni – niewolnictwo i rasizm, to nie był nasz pomysł i nie nasz grzech.

Mało tego, to my Polacy, jesteśmy poniekąd, jak ta ludność Afryki. Będąc w Afryce, wielokrotnie spotkałem się z przejawami rasizmu, słownego, a nawet cielesnego.

Tak, wielokrotnie dawano mi do zrozumienia, że jestem tam niemile widziany, bo jestem biały – raz nawet napadnięto mnie – ok. próbowano mnie napaść.

Czy mam do tych ludzi o to żal? Nie, nie mam. Rozumiem ich. Dla nich biały, to biały.

A Hiszpanie, Holendrzy, Francuzi, Portugalczycy, Anglicy, Niemcy i Amerykanie zapracowali solidnie na jak najgorszą opinię o nas.

My Polacy, jesteśmy trochę do nich podobni, bo mamy w sumie podobną awersję do obcych – bardzo dużo przeszliśmy jako naród. Zawsze jak przyszedł tu obcy, to była jakaś wojna, rozbiór i utrata niepodległości. To dlatego nie lubimy obcych, a nie dlatego, że jesteśmy rasistami.

Prawdziwymi rasistami są ci, którzy korzystali z systemu niewolniczego bądź go akceptowali.

To oni: Hiszpanie, Holendrzy, Francuzi, Portugalczycy, Anglicy, a później Niemcy, Amerykanie i Kościół Katolicki, niech przepraszają. Niech przepraszają za wszystkie krzywdy, które wyrządzili i za system, który stworzyli.

System, który prowadzi do tworzenia takich ludzi jak George Floyd. Ludzi, którzy nie potrafią się odnaleźć w społeczeństwie z powodu zacofania wynikającego z rasizmu, np. braku dostępu do edukacji czy pracy pozwalającej na godne życie.

Przypominam, że  segregacja rasowa miała miejsce jeszcze do niedawna w wielu krajach i była tam prawnie usankcjonowana – w USA segregację rasową zniesiono dopiero 56 lat temu i wciąż ogromna ilość żyjących dzisiaj ludzi, ją pamięta .

A dlaczego my, Polacy, powinniśmy przepraszać z Georga Floyda?

Dlatego, że jesteśmy dobrymi ludźmi.

I właśnie dlatego chciałbym tutaj za niego przeprosić.

Chciałbym przeprosić wszystkie ofiary jego napadów i handlu narkotykami, wszystkich którym wyrządził krzywdę. Chciałbym przeprosić za to, że jako światli ludzie nie robimy nic, aby piętnować Amerykanów, Hiszpanów, Holendrów, Francuzów, Portugalczyków, Anglików i Niemców za rasizm i stworzenie systemu, który produkuje takich ludzi jak George Floyd.