A gdyby Twoja żona ukrywała prawdę

A gdyby tak Twoja przyszła żona pracowała w burdelu? I skrzętnie ukrywała prawdę?

Prawdę na temat miejsca pracy, ilości facetów z którymi spała, chorób, które złapała?

Nie chciałaby, żebyś się dowiedział, bo wiedziałaby, że to byłby koniec – a Ty jesteś jej ostatnią szansą, drugiej nie będzie.

Dążyłaby do ślubu za wszelką cenę, cenę tego, że możesz złapać śmiertelną chorobę, że możesz umrzeć, że już nigdy nie będziesz sobą, jak się dowiesz, co robiła przed ślubem, że znajomi będą Cię wytykać palcami.

Wyobraź sobie, że do tego burdelu wszedłby Twój kolega, spotkałby Ją, poznałby prawdę, ale nic nie mógłby Ci powiedzieć, bo Ona przecież zagroziła, że o wszystkim powie Jego żonie. A On nie chce stracić wszystkiego.

Żyłbyś w takiej słodkiej niewiedzy, szczęśliwy, bo przecież Ona Taka piękna, zgrabna i seksowna na zewnątrz, ideał kobiety.

Nieważne, że w środku zła, zepsuta i zdegenerowana – przecież zawsze Ci daje, daje tak, jak żadna dotąd.

Ta słodycz, kiedy Ona ci daje, zaślepiałaby Ci cały świat, nie widziałbyś oczywistych znaków – a może tak, byłoby lepiej? Gdybyś przejrzał na oczy, zerwałbyś z Nią i skończyłoby się to nieziemskie uczucie, kiedy Ci dawała.

Po ślubie już nie jest tak prosto zerwać, Ona o tym wie i dlatego tak desperacko dąży do niego.

A gdyby tak okazało się, że nasza władza jest taką przyszłą żoną? Że ukrywa prawdę na temat rozmiarów epidemii?

Bo przecież chce pokazać jaka jest świetna i jak dobrze sobie radzi, z sytuacją, wobec, której pada na kolana cały świat.

Chce, żebyś myślał, że to właśnie ona jest najlepsza na świecie i to właśnie Ją powinieneś wybrać. Dobrze wie, że drugiej szansy nie będzie.

Dobrze wie, że prędzej, czy później sprawa się wyda.

Dobrze wie, że wtedy jej nie wybierzesz.

Zakaz wypowiedzi dla pracowników służby zdrowia, niezaliczanie przypadków osób, które zmarły na covid19, mając inne choroby towarzyszące, albo niezdiagnozowanych do ofiar epidemii, ukrywanie prawdy na temat gotowości polskiej służby zdrowia na walkę z epidemią.

To wszystko służy jednemu – zafałszowaniu obrazu rzeczywistości.

Jedyną szansą na to, żeby to mogło się udać, jest wygaśnięcie epidemii. A ona się nawet jeszcze na dobre u nas nie zaczęła.

A zacznie się. Tak jak w innych krajach.

A może, należałoby postąpić według zasady: „najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa”?

Może gdybyśmy znali prawdę, to podchodzilibyśmy do różnych ograniczeń, kwarantanny, akcji #zostańwdomu, poważniej?

Może dzięki temu umarłoby mniej osób?

Boję się, że po wyborach obudzimy się tak, jakby po ślubie z tą narzeczoną: wkurzeni, oszukani i wydymani.

Wszyscy szukamy szczęścia, wszyscy chcemy mieć fajne i przyjemne życie.

Czyli?

No właśnie…

Pieniądze?

Im więcej mamy, tym więcej mamy do stracenia. Martwimy się tym, stresujemy, panicznie się tego boimy.

Ci, którzy mają pieniądze zawsze wyobrażają co by było, gdyby je stracili. Większość uważa, że nie poradziłaby sobie bez nich: bez super auta, wielkiego domu, wyjazdu na narty do Włoch, biżuterii, super zegarka. Co znajomi by powiedzieli. Ta obawa odbiera im radość życia, nie potrafią się cieszyć małymi rzeczami, nie potrafią docenić tego, co mają.

Nie, pieniądze szczęścia nie dają.

Chociaż na pewno wygodniej się płacze w Maserati niż na rowerze.

Władza?

Z władzą jest podobnie jak z pieniędzmi, a im wyżej jesteśmy tym upadek bardziej bolesny.

Do tego ciągła paranoja, że ktoś czyha na Twój stołek.

Nie, władza szczęścia nie daje.

Oczywiście, że zawsze lepiej rządzić, niż być rządzonym.

Podróże?

Pewnie, że tak! Podróże dają naprawdę szczęście: poznajemy nowych ludzi, nowe miejsca, nowe smaki, piękne widoki, rozwijamy się, spełniamy się.

Podróże uzależniają.

Chociaż, jeśli nie masz nikogo z Kim możesz je dzielić, to już nie jest tak fajnie: ciągle nowe hotele, nowe strefy czasowe, nowa flora bakteryjna (czytaj: problemy żołądkowe).

Ciągle sam.

Tak, pomimo wszystko, podróże uszczęśliwiają.

Dzieci?

Oczywiście! Dzieci to samo szczęście. Przynajmniej, dopóki są małe. Później dorastają, sprawiają problemy, pyskują, w końcu odchodzą, często zapominają. Ale to temat na inny wpis.

Ale tak, dzieci to szczęście w czystej postaci.

Zwierzęta domowe?

Tak, kotek czy pies, mogą zapewnić nam namiastkę szczęścia. Musimy się nimi opiekować, karmić je, one się cieszą, że wracamy do domu. Czujemy się z nimi szczęśliwi, bo wiemy, że jest ktoś, dla kogo jesteśmy ważni.

Tak, zwierzęta mogą być substytutem miłości, której szukamy i dawać nam poczucie bycia szczęśliwymi. Przynajmniej przez chwilę.

Alkohol?

No wiadomo, alkohol daje szczęście. Ale niestety tylko na chwilę.

Pisałem już o tym zresztą.

Życie na rajskiej wyspie?

Jakoś tak się składa, że większość rajskich wysp jest bardzo biedna.

Czy ludzie tam są nieszczęśliwi? Nie, absolutnie.

Czy my bylibyśmy tam szczęśliwi? Pewnie nie.

Śmiech?

Tak, śmiech to jest to, co nas uszczęśliwia – zawsze, kiedy jesteśmy szczęśliwi, to się śmiejemy, a kiedy nie jesteśmy szczęśliwi, to nie potrafimy się śmiać.

Śmiech nic nie kosztuje, a rozładowuje stres, pozwala zapomnieć o problemach, powoduje, że nasze życie staje się przyjemniejsze.

A przecież lubimy przyjemne życie, prawda?

Dlatego jeśli spotkacie taką kobietę, która będzie potrafiła was rozśmieszyć, która sprawi, że będziecie razem bawić się i śmiać się jak dzieci, to od razu się z Nią ożeńcie – to jest właśnie TA JEDYNA.

Wiem z doświadczenia.